Het team van Stichting de Schroef wil mensen letterlijk en figuurlijk in beweging brengen. Dat doen we met onze programma’s en activiteiten. En sinds vorig jaar ook met blogs. Op deze manier willen we jullie ook inspireren. Maar waar hebben jullie nu behoefte aan? De eerste reactie op deze vraag was: softbal. Maar wat moet ik nu over softbal vertellen? Want zo lang doe ik dat nog helemaal niet.
Allerlei bezwaren in mijn hoofd
Het begon vorig jaar eind van de zomer. Ik bracht mijn zoon van 4 jaar naar zijn sportles van Monkey Moves. Hij maakt daar spelenderwijs kennis met de basisvormen van 11 sporten. Samen met andere peuters en kleuters. Ideaal voor onze energieke stuiterbal. Wat heeft dat nou met softbal te maken? In Breda (waar ik woon) worden deze lessen onder andere gegeven op een grasveld bij de honk- en softbalclub. En als klein meisje wilde ik alle sporten beoefenen, waaronder ook honkbal. Maar ja, je kan niet alles. Van mijn ouders mocht ik twee sporten kiezen. Dat werden heel braaf tennis en langebaanschaatsen, net zoals mijn ouders. En dat heb ik jarenlang met veel plezier gedaan.
Maar toen ik daar op de club stond, begon het toch te kriebelen. Ik had al een tijdje niet gesport, want 2 kleine kinderen. Ik miste de uitdaging. Dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken. Heel impulsief. Mezelf kennende zou ik allerlei bezwaren opgooien als ik er te veel over na zou denken. Ik ben tenslotte al bijna 40. Waarom zou ik nog aan een nieuwe sport beginnen? Wat zullen ze wel niet denken? Kan ik nog wel nieuwe dingen leren? Zijn de teams niet compleet? Het voordeel van “in de sport” werken is dat je mensen leert kennen. Dus met een beetje rondvragen bij bekenden werd ik steeds enthousiaster en heb ik zenuwachtig telefonisch contact gezocht met meerdere clubs. Zo ook met BSV Kickers in Waalwijk. Die zenuwen verdwenen meteen, want aan de andere kant van de lijn werd vol enthousiasme gereageerd: “Wat leuk! Wanneer wilde ik komen voor een proeftraining? Ervaring niet nodig! Kom gewoon lekker meedoen! Materiaal hebben wij wel voor je.”
Daar stond ik dan, wederom in Sjeng Schalken trainingspak. Tussen twee teams strak in het uniform. Maar ook dan kun je punten scoren voor je team, want dat is wat ik deed.
Een paar dagen later stond ik dan in Waalwijk in mijn trainingspak van Sjeng Schalken (😉). Ik werd enthousiast ontvangen door de meiden en de trainer. Ik mocht gewoon meedraaien in hun routine, kreeg complimenten. De zenuwen verdwenen al snel. Daarvoor in de plaats kwam de spierpijn achteraf. Heerlijk. Of ik volgende week weer kwam. De week erop werd ik gevraagd om mee te doen met een oefenwedstrijd. Stond ik dan, wederom in Sjeng Schalken trainingspak. Tussen twee teams, strak in het uniform. Maar ook dan kun je punten scoren voor je team, want dat is wat ik deed.
Inmiddels zijn we een paar maanden en lockdown verder. Ik heb het enorm naar mijn zin en ben blij dat ik uit mijn comfortzone ben gestapt. Wat ik hiervan heb geleerd? Je bent nooit te oud om te leren. En stop met het doen van aannames. Die maken je alleen maar gek. Begin gewoon. Stap voor stap. Wat is het ergste wat er kan gebeuren?
Wil jij ook uit je comfortzone stappen.
Wij kunnen je hierbij helpen. Zet vandaag nog de eerste stap en neem contact op met een van de buurtsportcoaches.